7. Eigen bijdrage (financieel)
De overheid betaalt meestal het grootste deel van uw zorgkosten, mits u daarvoor een een indicatie, beschikking of doorverwijzing heeft (zie daarvoor stap 2).
Eigen risico
U krijgt een rekening voor de eigen bijdrage van het CAK.nl (in het geval van zorg via de Wlz of WMO) of van de zorgverzekeraar (via de zorgverzekeringswet). Vaak is voor de zorg die u krijgt een eigen bijdrage verschuldigd. In de zorgverzekering heet dit het eigen risico. Het eigen risico is een drempelbedrag dat mensen vanaf 18 jaar moeten betalen zodra ze zorgkosten maken. Dit geldt voor de meeste zorgkosten die vallen onder de dekking van de basis zorgverzekering. De overheid bepaalt jaarlijks de hoogte van het wettelijk verplichte eigen risico. In 2020 bedraagt het wettelijke verplicht eigen risico 385 euro per verzekerde.
Welke zorg valt onder het eigen risico?
Het eigen risico is van toepassing op de meeste zorgkosten die door de basisverzekering vergoed worden.
Een overzicht van zorgkosten die onder het eigen risico vallen:
- Ziekenhuiszorg: verblijf, persoonlijke verzorging en verpleging in een ziekenhuis of behandelkliniek.
- Specialistische zorg: consulten, controles, onderzoeken, ingrepen en behandelingen uitgevoerd door een specialist, zoals een longarts, cardioloog of KNO-arts.
- Geneesmiddelen: medicijnen voorgeschreven door de huisarts of een specialist.
- Ambulancevervoer: spoedeisend ziekenvervoer met de ambulance of traumahelikopter.
- Psychologische zorg, bijvoorbeeld gesprekken bij een psycholoog of zorg via een GGZ-instelling.
- Paramedische zorg uit de basisverzekering, zoals fysiotherapie en logopedie.
- Bepaalde hulpmiddelen: een hoortoestel, kunstgebit of krukken.
Hoe werkt het eigen risico?
Het eigen risico is een bedrag dat de verzekerde eerst uit eigen zak moet betalen aan de zorgverzekeraar, voordat hij/zij recht heeft op vergoeding vanuit de basisverzekering. Maak je geen zorgkosten? Dan betaal je ook geen eigen risico.
Ieder jaar start de teller van het eigen risico opnieuw. Indien het eigen risico voor een bepaald jaar is ‘opgemaakt’, worden behandelingen en andere zorgkosten die volgen, vergoed door de verzekeraar. Verzekerden betalen het eigen risico doorgaans nadat de zorg is ontvangen/afgenomen en de rekening door het ziekenhuis is opgestuurd naar de verzekeraar.
Het eigen risico is ingevoerd, zodat mensen bewuster omgaan met zorg en niet voor ieder pijntje direct naar de dokter gaan. Maar vooral om de Nederlandse zorguitgaven beheersbaar te maken.
Welke zorg valt niet onder het eigen risico?
Er is een aantal zorgvormen die niet onder het eigen risico vallen:
- De huisarts (voorgeschreven medicijnen en bloedonderzoeken zijn niet uitgesloten van het eigen risico)
- Verloskundige zorg en kraamzorg (let op de eigen bijdrage voor kraamzorg en de ziekenhuisbevalling zonder medische noodzaak)
- Hulpmiddelen in bruikleen
- Zorg voor jongeren onder de 18 jaar
- Zorg die vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz) of Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) wordt vergoed
- Zorg die de aanvullende verzekering vergoedt, bijvoorbeeld alternatieve geneeswijzen of tandheelkundige zorg.
- Ook sommige nationale bevolkingsonderzoeken en inentingen zijn uitgesloten van het eigen risico.